Mükemmel olmasını, tümüyle hazır hissetmeyi bekleme.
Yolda öğrenmeye, değişmeye hazır ol, ve ortaya çık!
Bugün içinde yükselen o çağrıya kulak ver,
Hayatını anlamlı kılan neyse, uğruna risk almaya değer.
Adım atarken içinde beliren kaygıları fark et,
Hatırla: Çoğu sana ait bile değiller!
Kendine nazik ol, bir çocuğa yaklaşır gibi,
Sen de herkes gibi bir insansın, sadece insan.
İnsanın gücü dağları yerinden oynatmak değil,
Nezaketle, saygıyla, huşuyla var olmak.
İçinde kimsenin senden alamayacağı bir yuva var,
Yuvanı keşfet, yuvana vakit ayır, yuvana iyi bak.
Kimi zaman ışığın kaynağı olan, kendi ışığına kördür;
Işığını hatırlamak için, diğerlerine nasıl hissettirdiğine bak.
Dışarıda bir kurtarıcı yok; onu aramayı bırak.
Tek kahraman sensin, kendine inan.
Ortaya çık, hayattan keyif almaya cüret et,
Sana “Yetersizsin!” diye bağıran bu çağda, kendini sevmeye cüret et!
Her şey mümkün, yeter ki kendine merhametli ol.
Hangi yolu yürümeyi seçersen seç, nezaketini kaybetme.
Çaresiz, kaybolmuş, korku dolu hissettiğinde yüreğine dön;
En büyük gücün şefkat, ve pusulan hakikat olsun.
Ustalardan, okullardan, kitaplardan öğren elbet,
Ama sadakatin kendine ve değerlerine olsun.
Her sabah kalk, gün ışığına bak ve çarpan kalbini hisset.
Nefes al “Buradayım”, nefes ver “Hayattayım”...
Sıradanlığın içinde sıradışı olana aç gözlerini!
Hayatta olmak bir mucize;
Hayatının hakkını ver.
Kalbimle
